Het verhaal van Jill

Geef haar maar haar old school de KEMPEN notitieboekje - past perfect in haar oversized handtas, ziet er stylish uit en stoort haar niet elke 5 minuten met een of andere notification.

‘Gelukkig heb ik het opgeschreven’, moet zowat Jills motto zijn. Zo gestructureerd haar lessen PO, zo chaotisch haar hoofd. Waarom krijgt ze haar creatiefste ideeën ook op de gekste momenten? Ze probeerde al honderd verschillende notitie-apps uit, maar dat werkte niet. Haar smartphone laat ze toch liever thuis. Geef haar maar haar old school de KEMPEN notitieboekje - past perfect in haar oversized handtas, ziet er stylish uit en stoort haar niet elke 5 minuten met een of andere notification.

Laatst zat ze zo met haar kinderen in een binnenspeeltuin - of all places - en raakte ze geïnspireerd door het speeldoolhof: da’s puur kubisme! Wat als haar leerlingen zo’n maquette zouden maken, maar dan geïnspireerd op Mondriaan, en… en… Op zo’n moment gaat haar hoofd in overdrive. ‘Ik moet dat opschrijven!’ Snel een schets van de uitwerking, het idee in een paar woorden gieten, to-do lijstje ernaast en thuis het concept helemaal uitwerken. Die spontane invallen worden sowieso haar leukste lessen.

Dat vindt ze het allercoolste aan lesgeven in het kunstonderwijs: de vrijheid. Ze had nooit gedacht dat ze leerkracht zou worden - eerder iets met interieur of mode - maar nu kan ze zich geen ander leven voorstellen. Hoe gekker haar ideeën, hoe enthousiaster de leerlingen.

“ gelukkig had ze het opgeschreven ”

Toen een van haar studenten vertelde dat ze ‘totaal niet zo cringe’ was als sommige andere leerkrachten, en ze zelfs met haar zouden kunnen viben (mocht ze 20 jaar jonger zijn, waarschijnlijk), zag ze dat als een compliment. Niet dat ze wist wat die gekke woorden betekenen. Maar, ‘gelukkig had ze het opgeschreven’. Al die grappige uitdrukkingen en woorden van haar leerlingen noteert ze onopvallend in de kantlijn van haar notitieboekje en zoekt ze tijdens de pauze op. Dan kan ze bij de volgende evaluatie casual vermelden dat haar studenten weer geslayed hebben. 'Wow, die van PO is écht niet cringe’, denken ze dan. Toch?